خطایت هرچه بود ادم

به جرم سیب دزدیدن تو را از خویش پردادند

ولی ....آدم     نکن باور

تو را با چیدن یک سیب پردادند؟

خطایت    عشق حوا بود

گمانم عاشقش بودی

به چشمت عشق را دیدی

به گوشت نجواها را شنیدی

برای خاطر حوا تو آن شب سیب میچیدی ؟

چه رازی پشت این سیب است ؟

که ما را دربدر کردی

از آن ماوای روحانی  به این دنیای ظلمانی

من از ابهام می ترسم

من از تکرار این فرجام می ترسم

چنان گنگ است این قصه

چنان تاریک و پنهان است

که از ترس سکوتی تلخ

من از بوییدن یک سیب بد هنگام می ترسم